تأثیر نیتروژن و باکتری های حل کننده فسفات بر رشد و صفات کمی گل شاخه بریده مریم (polianthes tuberose l.)

گل مریم از مهم ترین گل های شاخه بریده در ایران و جهان به شمار می رود. با توجه به این که تغذیه در رشد و نمو و کیفیت گیاهان زینتی از اهمیت زیادی برخوردار است، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف نیتروژن و باکتری های حل کننده فسفات بر عملکرد و صفات کمی گل مریم (polianthes tuberose l.)، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با 12 تیمار و سه تکرار، در سال 1390 در استان زنجان اجرا شد. نیتروژن از منبع کود اوره در چهار سطح (صفر، 50، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار) و باکتری های حل کننده فسفات در سه سطح (صفر، 5 و 10 کیلوگرم در هکتار کود میکروبی) مصرف گردید. باکتری های حل کننده فسفات قبل از کاشت سوخ ها و نیتروژن در دو نوبت (بعد از سبز شدن سوخ ها و تشکیل برگ های حقیقی و دیگری 20 روز پس از نوبت اول) مصرف شد. در این آزمایش، ارتفاع بوته و گل‏آذین، قطر ساقه و گلچه، تعداد برگ، گلچه و سوخک و هم چنین وزن تر و خشک بخش هوایی و زمینی اندازه گیری گردید. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که کاربرد کود نیتروژن باعث افزایش معنی دار تمام صفات اندازه گیری شده، به جز قطر ساقه و گلچه، شد. هم چنین، تأثیر باکتری های حل کننده بر تمام صفات، به جز وزن خشک بخش هوایی، معنی دار بود. براساس نتایج این مطالعه، تیمار 200 کیلوگرم نیتروژن و 10 کیلوگرم در هکتار کود میکروبی حاوی باکتری های حل کننده فسفات بیشترین تأثیر را بر افزایش عملکرد و صفات کمی گل مریم داشت.